บทที่ 7 EPISODE 01 เริ่มด้วยทักทาย ลงท้ายด้วยจูบ [3]
“เกมโอเว่อร์” เธอประกาศเสียงดัง สายตาของเธอสะกดให้ผมจ้องมองเธอสลับกับแก้วเหล้าด้านบน กระทั่งเห็นว่าเหล้าในแก้วไหลลงบนเส้นผมเธอ
“หยุด!”
ทันทีที่ผมเห็นว่าเธอกำลังเทเหล้าราดหัวตัวเอง สัญชาติญาณของผมก็สั่งให้ผมรีบเข้าไปห้าม แต่นั่นกลับทำให้เธอกระตุกยิ้มมุมปาก แถมยังฉวยโอกาสเอนตัวมาซบผมทันที
“ทำเพื่อฉันหน่อยนะมังกร” เธอทำเสียงกระเส่าอ้อนวอน ทุบอกผมเบาๆ พร้อมกับถูแก้มลงบนเสื้อ
ความรู้สึกจักจี้ทำผมต้องสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะผละตัวออกมายืนให้ห่างจากเธอ พยายามจะตั้งสติเอาไว้ แต่ผมก้าวพ้นตัวเธอเสียที่ไหนเพราะเธอเล่นก้าวตามมาติดๆ
“แค่เกมเอง นายช่วยให้ฉันชนะหน่อยไม่ได้หรือไง ฉันไม่อยากถูกยัยพวกนั้นหัวเราะเยาะ” สีหน้าเศร้าๆ ของเธอเสแสร้งสิ้นดี
ผมมองตามปลายนิ้วของเธอไปยังกลุ่มเพื่อนที่เธอชี้ให้ดู แต่เห็นแล้วยังไงล่ะ จะให้ผมจับเธอโยนกลับไปที่โต๊ะหรือไง
“นายจะไม่ช่วยฉันจริงๆ เหรอมังกร”
“แพ้ก็แค่ยอมรับว่าแพ้” ผมบอกอย่างไม่ใส่ใจ เมินหน้าหนีเธอที่พยายามยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ตอนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าภาพจากมุมไหนจะเห็นว่าเราใกล้ชิดกันแค่ไหน นี่ถ้าผมผลักเธอออกไป พรุ่งนี้คงมีคลิปว่าผมทำร้ายผู้หญิงแชร์กันว่อนอีกแน่ๆ
“งั้นเมื่อกี้นายห้ามฉันทำไม”
“ถอยออกไปก่อนที่ฉันจะ...”
“แค่ดื่มเหล้าแก้วเดียวเอง นายอย่าทำเป็นกลัวผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างฉันไปหน่อยเลยน่า ฉันต่างหากที่ต้องกลัวผู้ชายอย่างนาย ประวัติก็เคยบอกอยู่แล้วว่านายเคยซ้อมแฟนเก่า”
“ถอย-ออก-ไป”
ความอดทนของผมหมดลงตอนที่ได้ยินคำพูดประโยคสุดท้ายของเธอเมื่อครู่ เสียงซุบซิบเริ่มดังขึ้นและมันกำลังทำให้ผมเริ่มหงุดหงิด
“นะ”
“ฉันบอกให้...”
“โอเค ฉันถอยก็ได้” เธอทำทีเป็นยอมแพ้อีกเหมือนเคย พูดจบก็ถอยหลังออกไปหนึ่งก้าว จากนั้นก็ยกแก้วเหล้าใบเดิมขึ้นสูงแล้วเทราดเหล้าในแก้วราดหัวตัวเองอีกรอบท่ามกลางสายตาของผมและคนอื่นๆ
ปั่ก!
“เสียดายเหล้าเนอะ”
ทำไมผมถึงรู้สึกว่ารอยยิ้มของเธอดูไม่เหมือนคนถอดใจยอมแพ้เลยสักนิด
พูดจบเธอก็ใช้นิ้วชี้ปาดเหล้าที่เปื้อนแก้มเข้าปาก วินาทีที่เธอแลบลิ้นออกมาเลียปลายนิ้วของตัวเองทำให้ผมกำหมัด กัดฟันแน่น ไหนจะยังสายตาเย้ายวนคู่นั้นที่ดูยังไงก็ไม่ใช่แววตาของคนผิดหวังจากการถูกปฏิเสธเลยสักนิด
“รสชาติดีด้วยสิ ไม่เชื่อนายลอง...ชิม”
เหมือนผมต้องมนตร์สะกดอะไรสักอย่างที่ทำให้ไม่สามารถบังคับตัวเองได้ เพราะรู้ตัวอีกที เพิร์ลก็ก้าวกลับเข้ามาประชิดตัวผมอีกครั้งพร้อมกับยกนิ้วชี้ของเธอที่มีกลิ่นและรสชาติของเหล้าบวกกับสีแดงของลิปสติกจากริมฝีปากของเธอปาดลงบนริมฝีปากของผมเสียแล้ว
“ถ้านายติดใจอยากชิมต่อ...” เธอสบตาผม พูดเบาๆ คล้ายกลับตั้งใจสะกดจิตให้ผมเชื่อฟัง พร้อมกับลากปลายนิ้วไปตามริมฝีปากของผม
“เป็นแฟนฉันนะ”
“อุ้บ!”
สองตาของผมเบิกโพลงเมื่อถูกเธอปล้นจูบไปต่อหน้าต่อตา ยิ่งไปกว่าการถูกปล้นจูบ คือการถูกเย้ยด้วยสายตา เมื่อทุกวินาทีที่ริมฝีปากของเรายังคงแนบสนิทกันอยู่ เธอไม่แม้แต่จะหลับตาลง
พอใจเธอก็เป็นฝ่ายผละตัวออก รอยยิ้มของเธอกำลังประกาศชัยชนะอย่างชัดเจนและมันก็ทำให้ผมถึงกับต้องสั่งให้ตัวเองหายใจเข้าลึกๆ อีกครั้ง
ถ้าก่อนหน้านี้ไม่เกิดเรื่องกับผม ถ้าผมยังเป็นมังกรแบบที่เคยเป็น รับรองเลยว่าเธอถูกผมหิ้วออกไปตั้งแต่ถอนริมฝีปากออกแล้ว
